HOME
		Iets over jezelf schrijven is nooit gemakkellijk, niet voor mij en ook niet voor een ander denk ik, maar toch zal ik trachten een beeld weer te geven over mijzelf. Ik zag het levenslicht op 17 januari 1955 te Antwerpen, en groeide op in een landelijke omgeving, in een kroostrijk gezin dat bestond uit nog 3 broers en 1 zuster. Ik was altijd, als je dat zo kunt noemen, het buitenbeentje van de familie. Op prille leeftijd, en daar bedoel ik dan mee, rond mijn derde levensjaar, werd ik zeer ernstig ziek, en hadden de dokters op genezing alle hoop opgegeven. Er kwam toen echter op dat moment een nieuwe medicatie op de markt die nog in zijn experimentele fase zat, maar misschien zou dit voor mij toch de redding kunnen zijn, en inderdaad was dit de redding voor mij anders had ik deze rubriek niet kunnen schrijven. Op het moment

.                                                              dat ze mij hadden opgegeven zag ik mij als driejarig kereltje  ( hoe is het mogelijk) liggen op de operatietafel met de dokters rondom mij heen. Ik nam dit allemaal waar vanop een zekere hoogte, ik zag mij dus als het ware van bovenuit zelf liggen. Ik was echter bij volle verstand als het ware
perfect, kon zelfs praten, maar hoe ik ook riep naar die dokters toe, niemand reageerde. Ik voelde ook een aanwezigheid van dingen, mensen, maar ik voelde geen angst. En wanneer men zegt, je gaat door een tunnel, dan kan ik dat alléén maar beamen,dat licht in de verte, die draaikolk..... het bestaat ! Vermoedellijk had ik nog wel een taak te vervullen hier op aarde want de dag nadien lag ik in mijn ziekebedje te spelen zo gezond als een vis. Wat ze met mij gedaan hebben weet ik tot op de dag van vandaag nog altijd niet. Enfin...het leven ging verder. En ik heb een vrij zorgloos leven. Naarmate ik ouder werd, zo rond mijn 11 a 12e jaar werd ik zeer gevoelig voor bepaalde zaken, daarmee wil ik zeggen dat ik toen al kon aanvoelen hoe het bepaalde mensen zou vergaan. Was dit misschien het prille begin van een paranormaal iets ? Ik weet het niet. Maar van één ding was ik op die jonge leeftijd toch al overtuigd, dat er meer moest zijn tussen hemel en aarde en dat de dood niet echt het einde is. Er gingen jaren voorbij en mijn interesse in het leven na de dood bleef sluimeren in mij.
	Toen ik een jaar of tien geleden ergens rond wandelde op een snuffelmarkt en plots op het boekje stuitte van Franz Seidl met als titel " registratie van bovennatuurlijke stemmen " kon ik niet laten om mij dit boekje aan te schaffen. Thuis gekomen heb ik dit boekje niet één maar wel zeker tien maal gelezen en de interesse om mij meer in deze zaken te verdiepen groeide gestaag. Er stond ook in dit boekje een schema over het bouwen van de psychophoon. Met de weinige technische en elektronische kennis die ik had heb ik dit toestelletje nagebouwd en tot op de dag van vandaag gebruik ik het nog steeds.Ik hoop dat iedere bezoeker van mijn website, die zoekende is naar " er moet meer zijn na dit leven " ergens een leidraad vind om alsnog verder te gaan met zijn zoektocht en zeker niet alle hoop zou laten varen. Ik wens u dan ook veel succes met uw experimenten en vele contacten met gene zijde. Jean de Meulder Klik hier voor een video-fragment: historisch interview met o.a. de Nederlandse stemmen- opnemer Branton de Geus.